من و سلما

انیشتین کوچولوی من اینجوری میشمره : اییییک  دوووو سییی تااااار پنننن ایییش نهههه سییی نهههه سییی یعنی تا مثبت بی نهایت هی میگه 9 ... 3 ...9....3 ....

دیگه باید یاد بگیرم که کمتر تعجب کنم  این روزها چنان با شتاب رشد می کنه که گاهی دلم برای سلمای چند روز قبل هم تنگ میشه. حیف که این لحظات تکرار شدنی نیستند اما میشه حداقل به یاد موندنی شون کرد.  سلمای نازنینم میتونه برجی با چهار مکعب بسازه  می تونه حلقه ها رو به ترتیب سر جاشون بذاره  وقتی براش قصه می گم یا شعر می خونم و به کلماتی میرسیم که گفتنشون رو بلده، زودتر از من میگه . این نشون میده که سلما الان کلی شعر و قصه حفظه.  نه تنها صدای همه حیووناتی که مامانش بلده  رو بلده، بلکه می دونه کجا زندگی می کنن و چی می خورن  خودش دی وی دی پلیر رو روشن میکنه، بی بی انیشتین رو توش میذاره و میشینه می...

هنوز اگه از من بپرسید شغل مورد علاقه ام چیه ؟ با قاطعیت میگم "سوپرمن " بودن ! هنوز نگران اینم که موقع خواب دست یا پام از لبه تخت بیرون نزنه چون میدونم " یه چیزایی " اون زیر زندگی می کنن !  همیشه به سه آرزوی اول زندگیم فکر می کنم و این لیست رو دائم آپ دیت می کنم تا  اگه به غول چراغ جادویی برخوردم که می خواست سه تا آرزوم رو برآورده کنه، معطل نشم !  و هنوز که هنوزه چشمم دنبال آدم کوچولوها میگرده ... آیا به نظرتون من صلاحیت تربیت سلما رو دارم ؟    ...